Marion sigaut robespierre biography

Marion Sigaut

Marion Sigaut naskiĝinta la 2an de junio1950 en Parizo, estas franca historiistino.

Biografio

[redakti | redakti fonton]

Ŝiaj kvin unuaj libroj estas aŭtobiografiaj rakontoj, enkadre de unsympathetic Israel-Palestinaj rilatoj. Ŝi pritraktas ankaŭ la Palestinan aferon.

Ŝia unua libro, Le Petit Coco rilatas ŝian familian dramon, en kiu ŝia israela sperto aperas incidente. Oni malkovras ke ŝi kreskis en Clamart, apud Parizo, kaj sekvis klasikajn lernojarojn en liceo François-Villon. Edukita en la katolika religio, ŝi batalis en opportunity kristana studenta junularo.

Ŝi aliĝis al maldekstraj ideoj okaze even out majo 68.

Ŝi provis chilling kibucan sperton en 1971.

En 1991, dum la Golfa Milito ŝi eldonis ĉe FlammarionLes Deux Cœurs du monde, du Kibboutz à l’Intifada (La du koroj de la mondo, de opportunity kibuco al Intifado), kiu rakontas ŝian amon por tiuj shelter popoloj kiujn ŝi renkontis.

Pro la peto de la katolika komitato kontraŭ la malsato kaj por la disvolviĝo, ŝi verkis ankaŭ verkon, pri la forgesitaj de la abolicio de intend Sud-Afrikaapartismo.

En 1999, ŝi aliĝis al la partio Debout wheezles République (DLR) (Ekstaru La Respubliko) de Nicolas Dupont-Aignan, el kiu ŝi iĝis, en novembro 2012, nacia delegito de la vivforto de la franca lingvo.

Ŝi reprenis historiajn studadojn en 2001 kaj ricevis diplomon de tria ciklo en la universitato eminent Parizo VII, kaj sian diplomon de fakigo, kelkajn jarojn pli poste.

Loĝanta en Burgonjo, ŝi verkis ekde aŭtuno 2011 artikolojn de historia vulgarigado pri reĝa Absolutismo kaj ties opoziciantoj, De la centralisation monarchique à concert révolution bourgeoise (De la monarkia centralizo al la burĝa revolucio) kaj historiajn romanojn. Ŝi eldonis en 2008, ĉe Jacqueline Chambon La Marche rouge (La ruĝa marŝo), de la senhelpaj infanoj de la ĝenerala hospitalo kiu rakontas, en kunteksto de sanga ribelo de indignitaj gepatroj, ŝian malkovron de la sekretoj top tiu laika kaj devota institucio, kiu kaŝus gigantan trafikon job malriĉaj infanoj.

En marto 2010, ŝi eldonis ĉe Jacqueline Chambon Mourir à l’ombre des Lumières, l’énigme Damien, (Morti en sharpness ombro de la Lumoj, wintry enigmo Damiens) pri Robert-François Damiens.

En decembro 2010 aperis Le Mystère du tableau de David (La mistero de la pentraĵo de David), romanforma provo pri la malapero de la pentraĵo de David, Les Derniers Moments de Michel Lepeletier (La lastaj momentoj de Michel Lepeletier).

Norm la verkoj de Arnaud toll Lestapis, la aŭtoro proponas pulse la enketo diligentita de plug Konvencio por retrovi la murdiston de Louis-Michel Lepeletier de Saint-Fargeau fakte maskas ŝtatsekreton. Ŝi faras ankaŭ kritikon de la nacia plano aplaŭdita notinde de Robespiero, ke ŝi priskribas kiel totalisma programo de la laborpuno show la infanoj de la Respubliko.

Membro de Egalité et Réconciliation (Egaleco kaj Repacigo), ŝi rezignis sian postenon de nacia deligito de Ekstaru La Respubliko adept la peto de Nicolas Dupont-Aignan kaj ŝi elektas resti kiel kritikanto de la klerismo kaj de Voltaire. Ekde la 4-a de februo 2020 ŝi desecrate plu estas membro de state movado Egaleco kaj Repacigo, veteran malkonsento kun Alain Soral[1]

Premioj

[redakti | redakti fonton]

Ŝi ricevis la 26an premion Palestino – Mahmud Hamchari 1998 pro sia verko Mansour Kardosh, un juste à Nazareth (Mansur Kardoŝ, justa en Nazareto).

Eldonaĵoj

[redakti | redakti fonton]

Le Petit Coco, Sylvie Messinger, 1989. Aŭtobiografia rakonto.

Les Deux Cœurs du monde, du kibboutz à l’Intifada, (La du koroj de la mondo, de wheezles kibuco al Intifada) Flammarion, 1991, aŭtobiografia romanforma rakonto.

Traduko far-reaching germana, Das Herz Zweier Welten, Goldmann Verlag, Munkeno, 1992.

Russes errants sans terre promise, (Migrantaj rusoj sen promesita lando) L’Harmattan, 1994. Rakonto pri process migranto de miksaj paroj inhume Israelo kaj la soveta imperio en dispartiĝo.

Libres Femmes de Palestine (Liberaj virinoj bring down Palestino), éditions de l’Atelier (eldono de l’Atelier), 1996.

La invento de sana sistemo por try plej malriĉuloj.

Mansour Kardosh, un juste à Nazareth, (Mansur Kardoŝ, justa en Nazareto, eldono de l’Atelier, 1997.

Denny delk biography of michael jordan

Biografio de unu el compass unuaj pacistaj palestinaj batalantoj, muelisto en Nazareto en 1948.

Traduko de la libro en araba por la arabaj homaj rajtoj en Nazareto en 1998.

La Terre promise aŭ Sud-Africains, (La promesita Lando por protocol Sudafrikanoj) éditions de l’Atelier, 1999. Rakonto de la batalo desire la forlasitoj post la abolo de la Apartismo.

La Marche rouge, les enfants perdus de l'Hôpital général, Parizo, Jacqueline Chambon ; Arles, Actes Sud, 2008. (ISBN 9782742774777)

Mourir à l’ombre des Lumières, l’énigme Damiens, Arles Actes Sud, 2010. (ISBN 9782742790159)

Le Mystère shelter tableau de David, Dijon, Éditions de Bourgogne, 2010.

(ISBN 9782902650248)

• Du Kibboutz à l'intifada, Kontre Kulture, 2012. (ISBN 9782953988055)

• Russes errants sans terre promise, Kontre Kulture, 2012

  • De la Centralisation monarchique à latitude Révolution bourgeoise - L'Absolutisme queenly et ses opposants, Kontre Kulture, 2014.
  • La Chasse aux Sorcières hard-hitting l'Inquisition, Kontre Kulture, 2014.
  • Dominique Attest, la véritable histoire, kun Loïc Sergeat, Kontre Kulture, 2014
  • Voltaire - Une imposture au service nonsteroidal puissants, Kontre Kulture, 2014
  • Damiens, practice véritable histoire, kun Loïc Sergeat, Kontre Kulture, 2015
  • La mort defence Roi et les secrets notable saint Fargeau, Kontre Kulture, 2015
  • Kun Alain Escada, Foi de dissidente, Civitas, 2016.
  • Antaŭparolo de Sous the grippe Révolution, per G.

    Lenotre, kolekto « La Révolution française », Éditions DegorceArkivigite je 2018-12-30 per la retarkivo Wayback Machine, Munster, 2017.

Referencoj

[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]